Өкпенің интерстициальды ауруы – жалпы өкпе ауруларын қамтитын термин. Олардың көпшілігі, ең алдымен, өкпе интерстицийіне әсер етеді.
Клиникалық белгілері: ентігу, жөтел, гипоксия және өкпе функциясының бұзылуы. Бұл жағдайлардың кейбіреулері дәнекер тінінің бұзылуы, асбест, дәрі-дәрмек немесе аллергендердің әсер етуі сияқты жүйелік жағдайларға байланысты.
Көптеген жағдайларда өкпенің интерстициалды ауруларына не себеп болатыны белгісіз. Өте сирек кездесетін аурулардан идиопатиялық өкпе фиброзы сияқты көп жүйелі жағдайларға дейін жатқызуға болады.
«Өкпенің фиброзды интерстициалды аурулары бар науқастарды емдейтін дәрігерлер көптеген проблемаларға тап болады. Олардың ішінде диагностикадағы кідірістер жиі кездеседі. Бұл фиброзды интерстициалды ауруы бар науқастар үшін проблема ішінара оның жасырын басталуымен және спецификалық емес белгілерімен байланысты (мысалы, ентігу, жөтел және шаршау) жиі кездесетін өкпе және өкпеге қатысы жоқ аурулардың белгілерімен сәйкес келеді немесе егде жас және физикалық жағдайдың нашарлауымен байланысты болуы мүмкін», - дейді Кардиология және ішкі аурулар ҒЗИ 2 терапия бөлімшесінің пульмонолог дәрігері Аида Жадил.
Мысалы, 56 жасар науқас С. 2016 жылы екі жақты пневмониямен ауырған. 2018 жылдың қаңтарынан бастап оны қақырықты шығару қиындығымен жөтел, қалыпты физикалық белсенділік кезінде ентігу мазалады, тұрғылықты жері бойынша пульмонологтың бақылауында. Ешқашан темекі шекпеген, кеңседе жұмыс істейді, зиянды өндірістік факторларға ұшырамаған. Қайталанатын бронхитке қарсы бірнеше антибиотиктік терапия курстарынан өтті. Созылмалы жөтелдің ең көп таралған үш себебі: аллергиялық ринит, бронх демікпесі мен рефлюкс ауруына эмпирикалық терапия нәтиже бермеді.
Дәрігердің айтуынша, пациент 2020 жылдан 2023 жылға дейін ауруханадан тыс пневмония диагнозымен уақытылы стационарлық ем қабылдаған. 2023 жылы асқыну жиілеп, ентігу үдей түсті, науқас Кардиология және ішкі аурулар ҒЗИ-ға жіберілді. Зертханалық-аспаптық зерттеулерден және бірнеше рет жүргізілген консилиумдардан кейін стационарлық емдеу кезінде пациентке фиброзбен интерстициальды өкпе ауруы. Тыныс алу жеткіліксіздігі II диагнозы қойылды. Антифибротикалық терапия тағайындалды.
Препаратты қабылдағаннан соң 6 айдан кейін науқастың жағдайы жақсарды: ентігу мен жөтел азайды. Терапияны жалғастыру ұсынылды. Диагноз қойылғанға дейін 6 жыл өтті.
Өкпенің интерстициальды ауруларын диагностикалау және емдеу қиын. Аурудың этиологиясын және нақты емдеу әдістеріне күтілетін жауапты ескере отырып, мақсатты тәсіл қажет. Кешенді емдеу үшін фармакологиялық емес емдеу және пациенттерді қолдау қажет.
Емдеу бірнеше айдан бірнеше жылға дейін созылады, сондықтан көптеген басқа өкпе ауруларынан айырмашылығы: бронхит, қалпына келтірумен аяқталуы мүмкін пневмония, өкпенің интерстициальды аурулары пациенттің дәрігермен тығыз байланыста болуы қажет.
Дәрі-дәрмектерді өз бетінше тоқтату немесе денсаулығы жақсарғаннан кейін дозаны бақылаусыз төмендету аурудың өршуіне әкелуі мүмкін. Науқас өздігінен емделген жағдайда, дәрігердің жұмысын жоққа шығарады.